Wiele jest roślin doniczkowych, które możemy ustawić na parapecie czy innych dobrze oświetlonych miejscach. Wybór odmian jest tak szeroki, że z łatwością każdy znajdzie wymarzone rośliny. Co jednak z ciemnymi miejscami w naszym domu? Tam też powinno być pięknie.
Na szczęście natura stworzyła również idealne rośliny, które do życia nie potrzebują wiele światła słonecznego, wspaniale ozdobią nasze domy, a my będziemy mogli podziwiać ich piękno.

Araukaria wyniosła (Araukaria heterophylna)

Naturalnie jest wysokim drzewem, które występuje w Australii i Nowej Kaledonii i osiąga do 60 metrów, ale w doniczkach wyrasta do 2 metrów. Araukaria na ogół najlepiej czuje się w ciemnym miejscu i lubi mieć wokół siebie większą przestrzeń. Latem można ją wystawić również w zacieniony punkt w ogrodzie, natomiast zimą lepiej przestawić roślinę na bardziej oświetlone i chłodniejsze stanowisko. Źle znosi zanieczyszczone powietrze.
Podlewamy 2-3 razy w tygodniu, w zimie rzadziej, ale nie można dopuścić do przesuszenia podłoża. Najlepszą ziemią dla Araukarii będzie mieszanka ziemi dla roślin doniczkowych i kompostu z igliwia świerkowego.
Najczęstszymi chorobami, które mogą zaatakować roślinę są wełnowce, wciornastki i opadanie igieł zimą.

Aspidistra wyniosła (Aspidistra elatior)

Występuje w ciemnych lasach Japonii, jednak w uprawie doniczkowej osiąga do 60 cm. Roślina bardzo łatwa w uprawie, ponieważ jest mało wymagająca. Podłoże powinno być zasobne, liściaste i przepuszczalne. Będzie czuła się dobrze w miejscu oświetlonym, ale też pozbawionym dużej ilości światła. Jednak nie powinno się tej rośliny wystawiać na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
Podlewamy 1-2 razy w tygodniu latem, zimą można rzadziej. Szkodniki, które mogą zaatakować roślinę to przędziorki, tarczniki i wciornastki.

Begonia królewska (Begonia rex)

W środowisku naturalnym rośnie w Indiach i Chinach. W uprawie doniczkowej wyrasta do 30 cm. Lubi stanowiska słoneczne, natomiast jeżeli ustawimy ją w ciemniejszym miejscu, co też toleruje, liście będą mniej wybarwione. Nie lubi jednak przeciągów i zanieczyszczonego powietrza. Podłoże powinno być lekko kwaśne, torfowe i nie należy dopuścić do jego osuszenia. Zalecane jest regularne podlewanie.Do najczęstszych chorób atakujących begonię zalicza się szarą pleśń.

Bluszcz pospolity (Hedera helix)

W warunkach naturalnych bluszcz pospolity rośnie w Europie i Azji Mniejszej. W Polsce jest rośliną objętą ochroną gatunkową. Ilość światła potrzebna bluszczowi zależna jest od tego, jak bardzo wybarwione liście chcemy uzyskać. Im bardziej zaciemnione stanowisko, tym mniej wybarwione liście. Mniej wymagające są odmiany o jednolitych kolorystycznie liściach.

Bluszcz posiada korzeń, który musi się do czegoś przyczepić, więc warto na dnie doniczki umieścić kamień, nawet niewielki.

Roślina potrzebuje ciągle wilgotnego, lekko kwaśnego torfowego podłoża. Nie można dopuścić do przesuszenia bryły korzeniowej, dlatego najlepiej podlewać 1-2 razy w tygodniu, ale zimą można rzadziej. Zbyt obfite podlewanie skutkuje żółknięciem lub czernieniem liści, natomiast zbyt ubogie ich wysychaniem i opadaniem.

Szkodniki, które mogą atakować bluszcz to mszyce, czerwce i przędziorki.

 

Figowiec pnący (Ficus pumila)

Naturalnie występuje w Chinach i Japonii. Osiąga do 10 m wysokości, jednak w uprawie doniczkowej raczej nie wyrasta do tak dużych rozmiarów.

Dobrze znosi miejsca cieniste i półcieniste. Możemy spotkać odmiany o jednobarwnych liściach, ale też takie, których liście wybarwiają się na kolor żółty i te mają już większe wymagania.

Podlewamy obficie, ponieważ podłoże musi być ciągle lekko wilgotne. Do uprawy najlepsza będzie ziemia do roślin doniczkowych, którą można wymieszać z piaskiem, korą sosnową i ziemią z ogrodu.

Szkodnikami mogącymi atakować roślinę są mszyce i przędziorki.

Filodendron pnący (Philodendron scandes)

W środowisku naturalnym rośnie na tropikalnym terenach Panamy. W uprawie domowej wyrasta do 2 metrów.

Ta odmiana rośliny lubi jasne stanowiska, ale będzie też dobrze tolerować miejsca półcieniste i cieniste. Najodpowiedniejsza do uprawy będzie ziemia kwaśna i torfowa.

Najlepiej podlewać 1-2 razy w tygodniu, a zimą rzadziej.

Najczęściej występującymi problemów wynika z nieodpowiedniej uprawy, która skutkować może ograniczonym wzrostem, matowieniem, żółknięciem i opadaniem liści oraz brunatnymi plamami na nich.

Wężownica (Sansewieria trifasciata)

Naturalnym środowiskiem dla tej rośliny jest teren Afryki zwrotnikowej, gdzie osiąga do 50 cm wysokości. Jest dość niewymagająca w uprawie doniczkowej.

Równie dobrze będzie się czuła w miejscu dobrze oświetlonym, jak i o ograniczonym dostępie światła.

Najlepsze podłoże dla wężownicy to mieszanka ziemi ogrodowej, kompostowej z piaskiem i gliną.

Podlewać należy umiarkowanie, ponieważ roślina ta jest wrażliwa na nadmiar wody i zniesie chwilowy jej brak.

Choroby i szkodniki raczej nie zagrażają roślinie.

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamifolia)

Naturalnie porasta wschodnią i południowo-wschodnią Afrykę, osiągając do 100 cm.

Stanowisko słoneczne będzie tak samo dobre, jak zacienione.

Podłoże powinno być przepuszczalne, żyzne i kwaśne, a najlepiej uzyskamy to przez zmieszanie ziemi torfowej z piaskiem i żwirem. Dobrze jest też zastosować drenaż na dnie donicy.

Podlewamy umiarkowanie, ponieważ roślina nie toleruje nadmiaru wody.

Chorobami i szkodnikami, które najczęściej mogą atakować to fytoftoroza, która objawia się wodnistymi plamami na ogonkach liściowych oraz żółknięcie i obumieranie liści.

Skrzydłokwiat (Sathiphyllum)

Naturalnym środowiskiem dla tej rośliny jest Ameryka Środkowa i Południowa, Azja oraz Oceania. Nie lubi słonecznych stanowisk, ponieważ jego liście mogą ulec poparzeniu. Dobrze będzie się czuł tylko w cieniu i półcieniu.

Podlewamy obficie 2-3 razy w tygodniu podczas kwitnienia, zimą rzadziej. Można też zraszać roślinę.

Do uprawy można użyć ziemi dla roślin doniczkowych i zastosować cienką warstwę drenażu na dnie donicy.

Najczęstszymi problemami, jakie mogą wystąpić jest żółknięcie i więdnięcie liści oraz brązowienie ich końcówek.

Porost chrobotek (Cladonia rangiferina)

W warunkach naturalnych występuje w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Europie, Azji i na wielu wyspach.

Nie potrzebuje światła, więc najlepsze będą dla niego miejsca całkowicie zaciemnione, np. łazienka bez okna. Porost także nie przyciąga kurzu, a swój wygląd zachowuje przez 5-15 lat.
Nie należy go podlewać, nawozić ani zraszać, ponieważ wychwytuje nadmiar wilgoci z powietrza.
Roślina jest całkowicie odporna na wszelkie choroby i szkodniki.